Voorjaar 2022. Een nakende oorlog na een pandemie. Wie nog geen pessimist was, werd het nu wel. En dit is precies de voedingsbodem waar ik als schrijver mijn stem vind: het leven is absurd, dus laten we het vieren in al zijn grootsheid, zinloosheid en nutteloosheid. Wantrouw de betweters en de mooipraters. Wees even ruimhartig en gul als waakzaam. Een leven is gebaat bij schoonheid en eclecticisme, niet bij predikanten en profeten. In the rotting twenties moeten zoveel mogelijk grenzen open en kloven dicht. Onze obsessies met het menselijk lichaam, om maar zo lang mogelijk te leven, zijn pervers; het genot moet weer boven het gestel gaan, mits u een ander niet mee lastig valt. In the rotting twenties maken we in principe geen kunst om te behagen, maar om te ontwrichten, te verwarren en te raken. Laat alle hoop zinken bij het betreden van dit decennium. De mensen mensen deugen niet, maar in de circustent van the rotting twenties is altijd wat te beleven.
